ساخت حریم تئاتر شهر، احترام به حقوق مردم است
تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۱۲۶۹۱
۳۵ سال بعد از این اتفاق، نقشه ساخت یک مجموعه تئاتری به شکل یک دایره با قطر تقریبی ۳۴متر و ارتفاع ۱۵متر با الهام از برج طغرل توسط امیرعلی سردار افخمی و بیژن انصاری دو نفر از معماران پیشروی ایران درهمین مکان طراحی و در یک عملیات معماری خاص در سال۱۳۵۶ با عنوان تئاترشهر گشایش یافت. اثری ماندگار که تا دوران شهرداری غلامحسین کرباسچی، از محیط اطراف که با گذر زمان تبدیل به یک پارک با نام دانشجو شد، جدا بود و حریم و حصار داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به عنوان یک هنرمند، جایگاه مجموعه تئاترشهر را در معماری شهر تهران چطور تعریف می‌کنید؟
تئاترشهر با توجه به پیشینه تاریخی‌ای که دارد در زمره خاطره جمعی وتصویر ذهنی شهری قرار می‌گیرد. حضور دریکی از نقاط مهم و در عین حال پر ازدحام ترافیکی و استراتژیکی شهر تهران، در کنار فرم خاص تئاترشهر، کنش ارتباطی در آن، ارتباط با پارک دانشجو و... نشان می‌دهد که برای خود، داستان و روایت خاص دارد. درمعماری، ما ابتدا یک مشکل، یک مسأله یا یک چالش داریم و قرار است برای آن راه چاره بیابیم. مشکل تئاترشهر نیز حریم آن است. من تئاترشهر را یک لکه فرهنگی ــ هنری دیدم که به‌دلیل مشکلات امنیتی، نیاز به فضای خصوصی‌تر داشت. البته این حریم رطبق نقشه‌ها و اسناد موجود قبلا وجود داشته اما در دوران آقای کرباسچی برداشته شده و حالا به‌دلیل ناامنی قرار است مجددا دیده شود.
طرح شما پس ازسال‌ها کش‌وقوس وحضور مخالفان وموافقان متعدد، بالاخره پذیرفته شد. چه مؤلفه‌هایی را دراین انتخاب مؤثر دیدید؟
به عقیده من اصلی‌ترین دلیلش این بود که ایده ما مثل یک صحنه تئاتر است و درآن مفاهیمی همچون اسطوره، دیالوگ و... دیده می‌شود. از طرفی منعطف و شفاف است. همچنین تئوری مهربانی در شهر که اذعان می‌دارد وقتی یک حجم یا فرمی در فضای عمومی شهر قرار می‌گیرد باید با مردم و جامعه ارتباط برقرار کند و در اکثر پروژه‌هایی که در دنیا ساخته می‌شود نیز مطرح است، مدنظر ما قرار گرفت. اینها باعث شد تا طرح من مورد توجه مسئولان قرار گیرد.
یکی ازموضوعات مهمی که در طرح شما مورد توجه است عدم استفاده از دیوار امن است. چرا احساس کردید نباید در طرح حریم امن، از دیوار حائل استفاده کنید؟
من همواره با ساختن دیوار در هر جایی حتی حریم شخصی و فکری آدم‌ها مخالفم. معتقدم با فهم موضوع و تغییرات سبک منتج شده از درک موضوع می‌توان فضا و مکان را بازتعریف کرد. تلاش ما در تئاترشهر ایجاد حریم امن است تا هنرمندان تئاتر در فضایی امن‌تر و آزادتر به فعالیت بپردازند و قرار نیست مجموعه را از مردم جدا کنیم، چون مردم باید فرهنگ را ببینند. پس هیچ سانتی از کار پیدا نمی‌کنید که ما میان بنا و مردم فاصله ایجاد کرده باشیم. براساس طرحی که ارائه کردیم حریم تئاترشهر، خود یک صحنه تئاتر است که مردم از لا‌به‌لای آن حرکت می‌کنند. تیغه‌هایی که با آنها حریم را ایجاد کرده‌ایم، همچون نگاتیوهایی است که پشت هم حرکت می‌کند. براساس این طرح، تئاترشهر پنج ورودی اصلی دارد که هیچ‌کدام آنها در روز بسته نیست و فقط در شب که محوطه پاتوق اوباش، کارتن‌خواب‌ها و ناهنجاری‌های مختلف می‌شود، درها بسته است تا امنیت برقرار شود. درحقیقت ما یک میان فضا طراحی کردیم که حریم امن ایجاد کند. پس هیچ سانتی از کار پیدا نمی‌کنید که ما انقطاعی میان جامعه تئاتری و مردم ایجاد کرده باشیم. حریم و حائلی که داریم، دیواره شفاف مواجی است و قسمت‌هایی مانند مترو، هواکش‌ها یا ورودی‌ها، هر یک مانند صحنه تئاتر خواهند شد.
چطور به این ایده رسیدید؟
پس از بررسی و تحقیقات اولیه، برای هر متراژی از این حریم، سناریویی نوشته‌ایم که در فرم و عملکرد معنی شده است. در طرح ما هر قسمت کار یک تعریف تئاتری دارد؛ نور، سایه، فرم و با هر تغییری که کارشناسان در کار ایجاد می‌کردند، ما از معنای تعریف شده خود دور می‌شدیم و براساس آن مهندسی و ساختار کار باید تغییر می‌کرد اما خوشحالیم بعد از این همه چالش به نتیجه خوبی رسیدیم و امیدوارم در اجرا هم موفقیت‌آمیز باشد.ایده‌های فضا مانند دودکش‌ها با کاوری پوشانده می‌شود که چند عملکردی است و به اصطلاح همان شیرهای ما هستند که ما را به یاد سن‌های تئاتری تعریف شده برخی از گونه‌های نمایش ایرانی می‌اندازند یا تئاترهای اولیه تماشاخانه سنگلج که با فرم‌های ساده شده ساخته می‌شود و همه اینها به صورت مینی‌مال خواهد بود.
درمعماری طرح شده از چه المان‌هایی استفاده شده است، آیا المان‌های تئاترشهر که خود ماحصل نمادهای فرهنگی ایرانی است نیز بهره گرفتید.
دقیقا المان‌های ما الگوبرداری از بنای تئاترشهر و پارک دانشجوست البته ما کپی‌برداری نکردیم بلکه معانی و مفاهیم نهفته در ساختار، متریال، جزئیات و...را گرفتیم و براساس آن ایده خود را ارائه کردیم. به عبارتی بهتر ما در این طرح چیزی اضافه نمی‌کنیم بلکه هر آنچه را هست، چند عملکردی می‌کنیم. متریال هم همان است که در بنای تئاتر شهر بوده؛ بتون، آهن، کاشی و...را بررسی کرده‌ایم که از گذشته چه متریالی درمجموعه استفاده شده و چه عناصر تکرارشونده‌ای درآن وجود دارد. با این نوع نگاه به مسائل در طراحی پیش رفتیم؛ ساده، شکیل، سبک، شفاف، با اصالت و مینی‌مال. نگاه ما برشی نیست یا قصد نداریم به مجموعه خدشه‌ای وارد شود بلکه تلاش کرده‌ایم این طراحی همسو با صحنه تئاتر باشد آن هم با بهره‌گیری از خود عناصر تئاتر. بکر بودن متریال هم مد نظر بوده است. ضمن اینکه قرار نیست به اصالت بنا لطمه‌ای وارد شود. از فناوری هم استفاده می‌کنم و به نور و سایه اهمیت زیادی می‌دهم.
وقتی نقشه تئاترشهر را بررسی می‌کنیم، بخشی از مترو در دل این حریم است برای آن هم برنامه‌ریزی کرده‌اید؟
در حقیقت یکی از چالش‌های ما این بود که بخشی از مترو جزوی از حریم تئاترشهر شده است لذا با هماهنگی صورت گرفته برای آن نقطه نیز طرح دادیم. اعتقاد داریم که حرکت مردم بسته به طراحی شهری متفاوت است. مردم در بلوار کشاورز به یک شیوه عبور می‌کنند، در انقلاب به شیوه‌ای‌دیگر و در حریم تئاترشهر نیزعملکرد متفاوتی دارند. لذا تصمیم گرفتیم آن نقطه را به شکل یک سن درآوریم که هم یک‌سری مراسم و تئاترهای خیابانی در آن باشد وهم عملکرد مردم در آن مثل یک تئاتر دیده شود. ما اینها را در هم تنیده دیدیم. یعنی مردم هم در این فضا اکت شهری دارند وهم باید تئاتری‌ها کار خود را انجام دهند تا معنای آن غنی‌تر شود.
فضایی که قرار است ایده شما اجرا شود فقط حریم تئاترشهر است یا با توجه به ایده درهم تنیدگی مردم با هنرمندان، بخش‌هایی از پارک دانشجو را نیز پوشش می‌دهد؟
دقیقا حریم تئاترشهر است و کاری به پارک دانشجو نداریم. البته بازهم تاکید می‌کنم تلاش ما ایجاد حریم امن است تا هنرمندان تئاتر در فضایی امن‌تر و آزادتر به فعالیت بپردازند و قرار نیست مجموعه را از مردم جدا کنیم.
حریم سازی برای حفظ میراث فرهنگی
وقتی ساختمان مجموعه تئاترشهر سال ۱۳۸۴ با تصویب شورای ثبت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفت، انتظار می‌رفت مسئولان خیلی زود فکری به حال حریم آن کنند اما دو دهه از این اتفاق می‌گذرد و هنوز وقتی به تئاترشهر می‌رسیم و از شلوغی کنار مترو که دقیقا در حریم آن قرار گرفته، بگذریم بیش از آن‌که به مردم با نظاره به یک فضای فرهنگی و هنری آرامش خاطر بدهد، در میان هرج و مرج‌های مداوم دستفروش‌ها و اغذیه فروش‌ها آرامش را از آنها می‌گیریم.هرچند اینها قصه روز این محوطه ملی است که قصه شب‌های تئاترشهر خود حدیث مفصل‌تری دارد. از حضور اراذل و اوباش و پاتوق‌های شبانه با انواع واقسام دعواها وقمه‌کشی‌ها گرفته تا معضل کارتن‌خواب‌ها و معتادان که هرکدام به نحوی هم به هویت فرهنگی و هم بصری این مجموعه صدمه می‌زنند.در این سال‌ها، هنرمندان تئاترشهر هم از تیراندازی و قمه‌کشی خاطره دارند، هم اززخم‌های ماحصل دیوارنوشت‌ها، سوراخ کردن‌ها، سرقت قفل و حصار و نصب تبلیغات و برچسب آگهی‌ها و... . به نظر وقت آن رسیده تا به احترام مردم هنردوست تهران، با تعیین حریم امن تئاترشهر، این محیط فرهنگی و هنری را به جایگاه اصلی خود برگردانیم.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: تئاتر شهر حریم حقوق مردم پارک دانشجو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۱۲۶۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طوفانی که پرده‌ها را کنار زد
مردم در دنیای امروز و پس از جنایات عریان رژیم صهیونیستی و حمایت آشکار غرب به رهبری آمریکا از این جنایات، به مرحله‌ای از بیداری و آگاهی رسیده‌اند که دیگر به‌سختی می‌توان آنها را فریب داد. این آغاز ضربه‌ای سهمگین به حیثیت پوشالی غرب است که ماجراهای مهمی در پیش دارد.
به گزارش ایسنا، عباس شمسعلی در سرمقاله کیهان نوشت: این روزها تصاویر تکان‌دهنده‌ای از اعتراض گسترده دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا به جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه و علیه سکوت و حمایت‌های آمریکا و سردمداران کشورهای غربی در قبال این جنایت‌ها پیش چشمان مردم دنیا قرار گرفته است، اعتراضی که با سرکوب خشن پلیس و نیروهای امنیتی آمریکا و بازداشت صدها دانشجو و تعدادی از اساتید معترض روبه‌رو شده است.
این قیام دانشجویان علاوه‌بر اینکه به صورت سریالی از چند دانشگاه به دانشگاه‌های مختلف آمریکا سرایت کرده است، حتی به کشورهای دیگر نیز رسیده است و دانشجویانی در فرانسه و استرالیا و... در حمایت از دانشجویان آمریکایی و در اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی به میدان آمده‌اند.
این اتفاقات اخیر در ادامه تظاهرات کم‌سابقه در ماه‌های گذشته در سراسر جهان نشان از برخاستن موجی عظیم از بیداری و آگاهی در بین مردم جهان پس از طوفان الاقصی و پس از عیان شدن بیش از پیش جنایات جنون‌آمیز رژیم جعلی صهیونیستی دارد، موجی که شاید کمتر کسی می‌توانست آن را پیش‌بینی کند.
طوفان‌الاقصی بود که در بیش از ۶ ماه گذشته، توانست ذهن بی‌اطلاع نگاه داشته‌شده مردم را در بسیاری از نقاط جهان متوجه نقطه‌ای از این زمین کند که یک رژیم جنایتکار طی ۷۵ سال با انواع حمایت‌ها و کمک‌های سیاسی، مالی، تسلیحاتی و... از سوی آمریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی انواع جنایت‌ها را علیه یک ملت مظلوم و ستم‌دیده روا داشته بود.
این‌بار اما انواع و اقسام دستگاه‌های تبلیغاتی کشورهای غربی حامی رژیم صهیونیستی نتوانست این حجم از جنایت در ۶ ماه را از چشم جهانیان پنهان نگاه دارد. مگر می‌شود قتل عام و نسل‌کشی با این حجم و گرفتن جان بیش از ۳۴ هزار انسان بی‌گناه از جمله هزاران زن و کودک معصوم و تخریب وحشیانه خانه و بیمارستان را پنهان کرد؟ مگر می‌شود کشف صدها پیکر دست‌بسته از گورهای دسته‌جمعی داخل محوطه بیمارستان‌ها که به دست جنایتکاران صهیونیست به قتل رسیده‌اند را کتمان کرد؟
اکنون صدای مظلومیت مردم غزه به برکت خون کودکان بی‌گناه و آه مادران داغدیده فلسطینی به گوش مردم جهان رسیده است و وجدان‌های بیدار در اقصی نقاط عالم نمی‌توانند سکوت کنند. این را در تظاهرات مردم سراسر دنیا در حمایت از مردم غزه و محکومیت جنایات صهیونیست‌ها و در برافراشته شدن پرچم فلسطین در ورزشگاه‌ها و دانشگاه‌های دنیا می‌توان دید.
اکنون طوفان الاقصی پرده از چهره واقعی سردمداران پرادعای غرب برافکنده است و دیگر کسی نمی‌تواند ژست‌های تهوع‌آور انسان دوستانه یا نگرانی آنها از تضییع حقوق زنان و کودکان را باور کند.
وجدان‌های بیدار در دنیا می‌پرسند، اگر ادعای سردمداران کشورهای غربی در خصوص حقوق بشر، حقوق زنان و کودکان و در خصوص کرامت انسانی واقعی بود، چرا طی ۶ ماه گذشته نه‌تنها در برابر انواع و اقسام جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌گناه و زنان و کودکان غزه سکوت کرده‌اند بلکه از هرگونه حمایت و تجهیز رژیم صهیونیستی نیز دریغ نکرده‌اند؟
این چهره واقعی و بی‌پرده سران آمریکا و دیگر رهبران غربی است که در برابر مردم دنیا قرار گرفته است. این واقعیت عیان شده نهادهای بین‌المللی از شورای امنیت سازمان ملل و سازمان‌های حقوق بشری و... است که سال‌ها با سکوت و انفعال خود در برابر رژیمی جعلی و سفاک، در نسل‌کشی مردم فلسطین دست خود را آلوده کرده‌اند. نهادهایی که گاه کوچک‌ترین مسئله داخلی در یک کشور در حوزه زنان و... را با انواع موضع‌گیری‌ها و دخالت‌ها مورد توجه قرار می‌دهند و گاه در برابر هزاران جنایت چشم می‌بندند.
و چه خوش‌باور بودند عده‌ای در کشورمان که فریب ادعا و ظاهر و ژست انسان‌دوستی و دفاع از حقوق بشر غربی‌ها و سازمان‌های بین‌المللی را خورده بودند! حال این خوش‌باوران باید پاسخ دهند مگر هزاران زن و کودک اهل غزه که بی‌رحمانه به خاک و خون کشیده شدند، زن و کودک نبودند تا مدافعان دروغین حقوق بشر نگران آنها شوند؟ مگر نهادهای غربی و بین‌المللی با تنظیم و تجویز و تحمیل اسنادی مانند ۲۰۳۰ خود را مدافع حقوق و شرایط زندگی کودکان دنیا نشان نمی‌دادند؛ اکنون این مدعیان دروغین در قبال سرنوشت کودکان مظلوم در غزه و به خون کشیده شدن جسم کوچک‌شان نگرانی و حساسیتی ندارند؟
این طوفان رسواکننده نقاب از چهره فریبنده و واقعی سران آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و بسیاری از کشورهای غربی انداخته است.
از سوی دیگر؛ همین اعتراضات گسترده دانشجویان آمریکایی، تبدیل به صحنه رسوایی و عیان شدن همه دروغ‌های سران آمریکا و غرب در خصوص آزادی بیان، کرامت انسانی، جایگاه دانشجو و دانشگاه و حتی زنان شده است.
بازداشت همراه با ضرب و شتم صدها نفر از دانشجویان و تعدادی از اساتید به جرم اعتراض آرام علیه جنایات اسرائیل و سکوت و حمایت آمریکا در قبال این جنایت‌ها، لشکرکشی و استقرار تیربار در صحن دانشگاه و تهدید به اخراج از تحصیل؛ آبرویی برای قبله آمال غربزدگان خوش‌باور باقی گذاشته است؟ حمله وحشیانه پلیس به دانشجویان دختر و کتک‌زدن و بر زمین کشاندن آنها در کجای حقوق بشر ادعایی آمریکایی‌ها و طرفداران چشم و گوش بسته آنها قرار دارد؟
اگر یک هزارم این برخوردهای وحشیانه علیه دانشجویان به‌ویژه دختران دانشجوی آمریکایی؛ در ایران رخ داده بود؛ اکنون از سخنگوی وزارت خارجه و دولت آمریکا و کشورهای غربی تا شورای امنیت سازمان ملل، از رسانه‌های غربی و سازمان‌های بین‌المللی تا برخی رسانه‌های غربگرای داخلی، از هنرپیشه‌های هالیوودی تا برخی سلبریتی‌های وطنی مشغول سبقت گرفتن از یکدیگر در سیاه‌نمایی و هجمه علیه جمهوری اسلامی بودند، اما اکنون نه از فلان هنرپیشه آمریکایی مثلاً نگران زنان ایرانی که در اغتشاشات سال ۱۴۰۱ موضع‌گیری می‌کرد و نه از سلبریتی‌های داخلی و نه از رسانه‌های وابسته، صدای اعتراضی در سرکوب بی‌رحمانه و وحشیانه دختران و پسران دانشجوی آمریکایی به گوش نمی‌رسد.
گاه وقتی در ایران یک استاد دانشگاه پس از ۴۰ سال تدریس در یک روال قانونی بازنشسته می‌شود، انبوه رسانه‌های داخلی و خارجی نظام را به خفقان و مخالفت با علم محکوم می‌کنند،
حال باید دید این رسانه‌ها درباره به زمین کوبیدن استاد زن آمریکایی توسط پلیس و دستبند زدن به وی در محوطه دانشگاه تنها به جرم اعتراض به جنایات اسرائیل نظری ندارند؟
کاش دلباختگان ساده‌اندیش غرب در داخل؛ اکنون که وجدان‌های بیدار در دنیا به میدان آمده‌اند اندکی با خود خلوت کنند و از خود بپرسند، این همان نظام ارزشی غربی و قبله آمالی بود که به هر بهانه‌ای آن را چماق کرده و بر سر منتقدان غرب می‌کوبیدند؟
این واقعیت است که مردم در دنیای امروز و پس از جنایات عریان رژیم صهیونیستی و حمایت آشکار غرب به رهبری آمریکا از این جنایات، به مرحله‌ای از بیداری و آگاهی رسیده‌اند که دیگر به‌سختی می‌توان آنها را فریب داد. این آغاز ضربه‌ای سهمگین به حیثیت پوشالی غرب است که ماجراهای مهمی در پیش دارد.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است